اولین ترمووود یا همان چوب حرارت دیده در دهه ۱۹۳۰ توسط دانشمندان آلمانی Stamm و Hansen به صورت آزمایشی تولید شد. سپس در دهه ۱۹۴۰ توسط دانشمند آمریکایی به نام وایت تولید شد. اما به دلیل نقصان‌های فراوان زیاد مقبول نبود. بعد از آن در دهه ۱۹۵۰ دانشمندانی به نام‌های باوندام، رانکل و بورو تحقیقات خود را بر روی این محصول ادامه دادند. در آغاز دهه ۱۹۹۰ ترمووود برای اولین بار توسط یک مرکز تحقیقات فنی در فنلاند ابداع شد. بعد از گذشت چندی، متد پیشرفته این پژوهش به منظور انجام عملیات حرارتی و در نتیجه تولید و توسعه ترموود صورت گرفت.
مراحل پیشرفت تولید چوب اصلاح شده یا ترموود
در این روش ترمو چوب با استفاده از فرایند تولید گرما و بخار آب تولید می‌شد. به این منظور، در بخش گرمادهی چوب برای مدت طولانی در دمای حداکثر ۲۰۸ درجه سانتیگراد گرم می‌شود. این عملیات حرارتی همچنین تغییرات شیمیایی خاصی در چوب ایجاد می‌کند که در نتیجه محصولی با دوام و پایدار ایجاد می‌شود و مناسب برای چوب نما می شود.
اگرچه بسیاری از مواد و مصالح مورد استفاده بشر در طول تاریخ تا به امروز توسعه یافته‌اند؛ اما همیشه تاثیرات مخرب عوامل جوی به عنوان یک عامل تخریب کننده، این متریال‌ها را در معرض نابودی قرار می‌داده است. این تاثیرات مخرب در متریال‌های چوبی سبب ایجاد تغییرات ابعادی، تغییر رنگ الوارها، پوسته پوسته شدن و … می‌شد. به همین دلیل محدودیت‌های مختلفی را در کاربرد محصولات چوبی اعمال می‌کرد. اما بشر کم کم متوجه شد که برای كاهش یا از بین بردن مشكلات ناشی از این عوامل مخرب همانند تغییرات ابعادی، راه‌حل‌های مختلفی را می‌تواند استفاده کند. به عنوان مثال، خشک کردن مواد چوبی و رساندن رطوبت آنها به زیر ۲۰درصد یک راه‌حل اساسی بود. حتی در دوره‌ای از تاریخ بشر متوجه شد که تصفیه مواد چوبی با برخی از مواد شیمیایی سمی می‌تواند این متریال را در برابر تخریب عوامل بیولوژیکی نیز پایدار کند. اما با افزایش آگاهی از لزوم حفظ محیط زیست، لازم شد تا محققان به دنبال گزینه‌های مناسب‌تر و بی‌خطرتری به جای استفاده از مواد شیمیایی سمی بگردند. از این رو در سال ۲۰۰۵ بود که موضوع تهیه فرآوردهای چوبی با فن آوری‌های سازگار با محیط زیست مطرح شد.
چوب ترمو نما چیست؟
کاربرد استفاده از چوب اصلاح شده یا ترموود
همانطور که گفتیم؛ با گذشت زمان و انجام تحقیقات گسترده به منظور استفاده بیشتر از چوب طبیعی و در جهت اصلاح خصوصیات منفی این محصول، از عملیات حرارتی استفاده شد. در این روش فرآوری، دمای بالا که از آن به عنوان یک گزینه بی‌خطر برای حفظ بیشتر محیط زیست در نظر گرفته می‌شد؛ استفاد شد. بدان سبب، با بهبود ثبات ابعادی چوب که با اصلاح حرارتی فراهم شده بود؛ امکان استفاده از مواد چوبی در موارد مختلفی مانند نمای ساختمان، مبلمان شهری، نماسازی آلاچیق‌های باغی، روف گاردن، آشپزخانه، پوشش دیوار، کفپوش و همچنین نماسازی اطراف سونا و استخر میسر شد.
در واقع می‌توان گفت عملیات حرارتی که مبتنی بر ایده اولیه حرارت دهی الوارهای چوبی می‌باشد؛ در دمای بالاتر از ۱۵۰ درجه سانتیگراد انجام می‌شود. در این فرآیند واکنش‌های شیمیایی تسریع شده و منجر به تغییرات دائمی در ترکیبات شیمیایی پلیمری دیواره سلولی چوب می‌شود. در همین حال مقاومت چوب در برابر تخریب بیولوژیکی، بدون هیچ گونه ایراد در ساختار چوب افزایش پیدا می‌کند. طبق گفته یک دانشمند به نام اینجیلی در سال ۲۰۰۶، عملیات حرارتی ساختار مولکولی ماده چوبی را اصلاح می‌کند. از این رو محصول ترموود نهایی با رطوبت کم و بدون تغییر در ابعاد، به دست می‌آید.
عملیات حرارتی به ثبات ابعادی چوب کمک می‌کند. زیرا چوب در حالت معمولی در اثر جذب و دفع آب، متورم و جمع می‌شود. کاهش خاصیت جذب آب یا همان انبساط چوب و همانطور انقباض آن در اثر از دست دادن رطوبت، سبب شده تا پایداری ابعادی ترموود یا همان چوب اصلاح شده افزایش یابد. به طور کلی، چوب‌های حرارت دیده شده نسبتا آبگریز هستند و مقدار انقباض و تورم آنها بسیار ناچیز است.
اگرچه تا کنون مطالعات زیادی بر روی مراحل تهیه ترموود یا همان چوب حرارت دیده انجام شده است؛ اما اکثریت قریب به اتفاق آنها مطالعات آزمایشگاهی بوده‌اند. از این رو لازم است تا برای مقاصد صنعتی و تولیدی، تحقیقات عملی بر روی انواع گوناگونی از گونه‌های چوب طبیعی و به وسیله عملیات حرارتی همانند تولید ترمووود، انجام پذیرد. این نتایج برای کاربر چوب حرارت دیده یا همان ترموو بسیار با اهمیت است.
